Gorstedt von boben
Mien Vadder stünn vör uns oole Kirch un keek no den Toorn rop. Dor harrn se een Gerüst opstellt un repareern dat Schindeldack. Jüst keem uns Paster Schaper ut de Pastoratsdöör un seh em dor stohn. Na, Dall
, seggt he , wat gifft dat dor denn to kieken?
- Och
, anter mien Vadder, ik müch dor mol rop un Gorstedt von boben bekieken.
De Paster versöch em dat ut to reden , doch hett he dormit genau dat Gegendeel bewirkt, nu wull he eerst recht dorop. Wenn Se dat doon
, sä de Paster, denn geev ik eenen ut, un Se vertelln mi , wie dat dor boben weer.
Dormit weer mien Vadder int Woort un he mook mit den Dackdecker Dag un Stünn ut, wann dat losgohn schull. De Dackdecker harr bannig Bedenken un sä, dat he de Verantwortung nich övernemmen kunn. Allns kloor!-
As mien Vadder ankeem, stünn de Dackdecker all an de Ledder. De Opstieg kunn losgohn. Bit no de Dackrünn weer dat eenfach. Denn leeg een Ledder op dat Kirchendack un von dor güng dat op dat Gerüst an'n Toorn. Dit Twischenstück weer an swoorsten to överwinnen, denn man müß de Fööt sietwärts stellen. As he dat schafft harr un op dat Gerüst klattert weer, kunn he oprecht gohn. Dor weer een richdigen Ümloop un mien Vadder keem bi dat schööne Wetter op sien Kosten. He kunn sik allns fein ankieken. Dat Dörp leeg in Sünnschien un de Blomen op'n Kirchhoff lüchen önnig. Bi Ellerbrock in de Kirchenstroot seh he , wie de Paster sik gau achter de Huuswand versteeken dee. De harr also tokeeken. Mien Vadder bleev noch een poor Minuten boben stohn un snack mit den Dackdecker un denn güng de Affstieg los. As he wedder ünnen weer, dor hett he seggt: Wenn ik wüß harr, wie Swoor mi dat Stück op dat Kirchendack falln wöör, weer ik ünnen bleeven.
De Paster hett denn mit mienen Vadder bi Tante Frieda (ehemalige Gaststuuv von Sellhorn-Timm) op de erfolgreiche Exkursion anstött.
Een Johr loter hett mien Vadder Paster Schaper een Koort schreeven un em inloodt ton Klöönsnack bi Tante Frieda. Dat dat een Mondag weer un de Gaststuuv sloten, harr he översehn. As he vör de affsloten Döör stünn, kreeg he eenen Schreck. He güng achter rüm un in de Köökendöör. Dor weern se ant Wustmooken. Kommen Se bloß rin,
sä Tante Frieda, de Paster is all dor. He weet gor nich, worüm he inloodt is un hett uns all mit Froogen löckert. Wat is denn bloß los?
Na, mien Vadder hett dat denn glieks kloor mookt, un de Beiden hebbt fein mit'nanner klöönt. Opletzt kreegen se noch Swattbroot un frische Lebberwust to, wo an se sik önnig pleegt hebbt.