Dat Eierschapp
Mien Huus gegenöver steiht noch de oole Rökerkoot von Wilhelm Sellhorn. Dat weern uns besten Noberslüüd, se harrn jümmers Tiet för uns. In jüm ehr Köök hüng an de Wand een Eierschapp. So wat harr ick noch nie sehn un bi uns geev dat son Schapp nich. Mookt weer dat ut Holt bi föfftig Zentimeter in de Höchde un 40 Zentimeters breet. An de Sieden un in de Döör weern Trallen baut, kunnst jümmers sehn wie veel Eier dorbin weern. In dree Etoschen weern Bretter anbröcht, de Löcker för de Eier harrn. Stücker fiefuntwintig Eier harrn dor Platz. Modder Sellhorn wüss genau welk frisch weern un welk all een poor Doog olt weern. So kenn ick dat Schapp ut mien Kinnertiet.
As nu de oolen Sellhorns dood weern un jüm ehr Söhn Hans ok, leev sien Fro Anita noch veele Johrn alleen dor. As de nu starv, müssen ehr Nichten as Arben dat Huus rümen. Se smeten allns op'n Hoff op'n groten Hupen – allns schull weg. Ick bin röver gohn un heff mi den Hupen bekeken. Ick fünn dor uns oole Alexander-Brotmaschien wedder, de Anita mol von uns kreegen harr. De hool ick mi un dorbi fünn ick dat Eierschapp. Beide nemm ick mit no Huus.
Eerstmol heff ick se gründlich rein mookt, denn stell ick se op uns oole Truh in Wintergoorn. Dor passen se hin. Op de Brotmaschien – de harr noch Handbedriev ‒ stoht hüüt noch Böker, dat süht richdig goot ut. För dat Eierschapp hebbt wi uns jümmers ut'n Urlaub Steeneier
mitbröcht. Se sind ut Tigerauge, Onyx, Malachit, Marmor, Opal un annere Steenorten – allns bunt dörch eenanner. Sogor ut Holt is een dortwüschen. Se wöörn all mit de Spitz no ünnen in de Löcker steken, so as man dat ok mit frische Eier mookt, denn hoolt se länger!
Veele Johrn stünn dat Schapp in Wintergoorn. Dit Johr heff ick mi mit Tanja dat Schapp herkreegen un allns fein sauber putzt ‒ dor harr sik veel Stoff ansammelt, dat dee nödig. Denn hebbt wi allns in eenen groten Karton packt un goot sichert, dormit nix verrutschen kunn. Tanja hett dat no de Post bröcht – un dat Poket güng an mien Dochder Maren as Geburtsdagsgeschenk.
Dat Poket harr ik ankündigt und seggt, dat schull opmookt warrn, wenn de ganze Familje tohuus weer. Dat hebbt se ok so mookt. Maren wüss glieks wat dat weer un reep: Dat Eierschapp!
All foten se mit an un packen ut. Se stellen dat Schapp an sienen neen Platz un de Eier wöörn inrüümt.
As ick anreep un graleer, froog ick ok, ob dat so richdig weer. Jo se freu sik ganz dull, aver dat harr doch 'n Hoken, de Döör slöög jo no links op – beeter weer, wenn se no rechts opsloon wöör. Ick överlegg kott un froog: Hest du dat Schapp villicht op' Kopp stellt, de Döör weer hier jümmers op de rechte Siet.
‒ Oh, Gott ‒ du hest recht. De verzierte Rand, dach ick, weer de Foot!
Wi hebbt düchdig lacht un se reep de Familje tohoop ton Ut- un wedder Inpacken.
Nu steiht uns Eierschapp in Baden-Württenberg un bringt een beten Heimat ut Schleswig-Holsteen no mien Familje in Warmbronn.