De Oktober-Puck warmt mien Hart
Keeneen Deert sinniger in Momang in us alldäägliche Harvstbild passt, as so 'n rootbruune Puck, wenn he dörch Büüsch un Bööm ielt ahn Rooh un Rast De flietig vör Wintertiet veele Nööt versteken deit, jümmers woanns em dat passt un mit blanke Knoopogen mopsfidel ut de Hööchde daal luurt vun jichtenseen Knast.
In de Farv vun Kastangeln, bloots de sööte Wuschelbuuk wiest sik putzig witt un man hört em scheckern hooch in Boomkronen. - Wo de söte Katteker woll sitt ? As 'n Irrwisch suust he op'nmaal verwagen koppöver an Boomstamm henndaal, möökt „Männchen“ in 't welke Loof un glieks wedder verswunnen op'nmaal.
Doch ik spöör dorbi deepe Höögde, seh ik em butschern dörch Büüsch un Bööm. Sowat Is doch bannig poseerlich, maal af un an so 'n putzigen Eekkater to sehn. Ik dööp em „Oktoberkobold“, so quietschfidel un ik glööv, dat dat goot passt, de mi dat Hart so warmt, düsse rootbruune Katteker, jümmers ahn Rooh un Rast.