Dieser Artikel wurde auf Plattdeutsch verfasst. Klicken Sie auf die Schaltfläche auf Hochdeutsch um die Transkription Haggis oder Häggis zu lesen.

Häggis oder Haggis

Wat dat is, froogst du mi - jä - dat wüß ik ok nich, as ik mit de Hamborger Ingenieur-Vereen no Edinborgh flogen bin. Aver de Reeg no: Wi weern söbenunveertig Lüüd - mehr Froons - as Mannslüüd -  wie dat op son Reisen so is. In Edinborgh op’n Flughoben stünnen twee Dudelsackspeelers to uns Wellcome. In jüm ehr feinen Kilts sehn se püük ut. Denn weer dor noch Mrs. Morag Marshall, de uns op uns Reis dörch un üm Edinborgh allns verkloorn schull. Un dat kunn se ganz verdeubelt. Mien Ingelsch is nich halv so goot as ehr Düütsch. Se harr ok ‘n Barg Humor, dat kunnst glieks marken. Von Flughoben no dat Hotel weer dat nich wiet. Se geev uns foorts ‘n Tipp, wo wi gau wat eeten kunnen, denn een Stünn loter schulln wi all op Stadtrundfohrt.

Edinborgh is een handliche Stadt. Nich so groot - oolt un mit veel Gröön dortwüschen. Wi hebbt dat Slott sehn, wo de Queen acht Doog int Johr resideert un ok dat Castle, wo Maria Stuart leevt hett. Dat geev ‘n Barg to Kieken un mit Morags Hölp kreegen wi eenen Begriff von disse schööne Stadt. As wi obends int Hotel keemen, harrn wi all Hunger un weern ok mööd. Morag harr uns wedder eenen Tipp geeven, wo wi eeten schulln - un dat klapp ok allns.

Annern Morgen güng dat wedder los un dor füll ton eersten Mol dat Woort Haggis. Eenige von uns harrn dat eeten, denn Haggis is dat Nationalgericht von de spoorsomen Schotten. Un nu verkloor Morag uns, wat dat genau is. De Schotten hebbt twee Millionen mehr Schoop as Schottland Inwohners hett un dorvon warrt allns bruukt. De Wull, dat is dat Haupt, dat Fleesch un de Inne-reen - dat Ingeweide - kommt achterran. Un grood dat Ingeweide warrt för Haggis bruukt. De Lebber, de Lung un de Niern warrt dörchdreiht un mit Bloot un kookte Hobergrütt vermengeleert un kräftig würzt un affsmeckt. Denn warrt de Mengelmoos in de Schoopsmogen stoppt un kookt. Wi lang , dat weet ik nich. Dorto gifft dat Röven - un Kartüffelmoos. As ik dat höörn dee, müß ik an Swattsuur denken.So anners is dat jo ok nich, bloß in den Mogen kümmt dat jo nich.

Wi fohrn nu int Hochland. De Heid blöh wunnerschöön un de Regen stöör uns eegentlich nich. Morag vertell uns wat över de Kilts un de Muster. Jede Clan hett sien eegenes. Hüüt dreegt de Mannslüüd jüm ehr Kilts nich mehr jeden Dag - bloß noch an Festdoogen. Un se meen, dat dat schöön utsütt, wenn bi’t Danzen de Röcke fleegt. Un denn keem de oole Froog, wat driggt de Schott denn nu würklich ünner den Kilt. Wöllt ji dat würklich weeten? froog Morag uns. Kloor dat wulln wi all. Jo, meen se, ik heff een feine Antwoort funnen: Dorünner driggt he de Tokunft von Schottland. Dat geev een grootes Gelächter. Fein harr se dat seggt, un dat stimm seker ok. As wi uns wedder beruhigt harrn, froog Morag uns, ob wi denn ok de deftige Utsoog höörn wulln. Dat wulln wi ok. Een oolen Dudelsackspeeler heet op de Froog seggt: Two Bombs and one Spitfire, vertell se uns. Na, dat Gelächter harrn ji höörn schullt .De oole Schott harr bestimmt ok recht - he müß dat jo weten.

As wi an neegsten Obend uns Affscheedseeten harrn, geev dat as Twüschengericht Haggis. Mi hett dat smeckt. Dor weern aver ok welk, de wulln dat nich mol probeern. Dat heff ik överhaupt nich begreepen. Aver dat mutt wohl ok son Lüüd geven. Dorno kreegen wi Rumpsteak von de besten freelopen Rinder in’t Hochland. Dat hett smeckt - dat kannst bloß anpriesen. As wi loter satt un mööd int Bett fülln, weern wi ganz flink insloopen.

Merden in de Nacht wöör ik woken un kunn nich wedder in’n Sloop komm’n. In Gedanken leepen de schöönen Doog an mi vörbi un ik dach ok an uns Eeten. Un denn keemen mi Twievel. Wat harr Morag seggt, Haggis warrt in Schoopsmogen kookt? Dat is doch een Wiederkäuer, de hett doch veer Mogen? In welkeen warrt den Haggis nu kookt? In Panzen wohl nich un ok nich in den Blättermogen. Hett se sik villicht irrt? Warrt dat villicht in de Bloos kookt? De Huut üm dat Haggis weer recht dünn west, dat weer mi opfulln. Un een Mogen is doch een Muskel - ik glööv dat weer de Bloos. Hin un her güngen mien Gedanken - Bloos, Mogen - Mogen, Bloos - un denn sleep ik wedder in.

Annern Morgen weer ik all wedder dorbi. Morag froogen - dat kunn helpen. As ik ehr an Bus droop, vertell ik ehr von mien Twievel. Se wull ehrn Slachter froogen. Weeten se ok, wat de Bloos is?- Se nickköpp. Ik weer mi nich seker, dat se mi verstohn harr un verkloor ehr: Dat is de Tankstell von den Spitfire. Dor leep se luuthals lachend weg.

Un nu weet ik jümmers noch nich, weer dat de Mogen oder de Tankstell - ik meen de Bloos, wo dat Haggis in kookt warrt.

• Autorin: Inge Hellwege, 5. Januar 2012 / 10.1988
• Artikel drucken