Italiensche Plüüschappels
Dat weer in September 1948. Wi kunnen in de Harvstferien von de School ut veertein Doog no Sylt int Schoollandheim von de Hamborger Bismarckschool fohrn. Ik wull geern mit un mien Öllern wulln mi dat ok betohln. Man ik wull geern een lange nee Büx hebben un een Blus dorto, aver dorför harrn se eenfach dat Geld nich.
Mien Modder sä to mi: Wenn du uns Pfirsich verköffst, kannst du dat Geld hebben un di de Soken köpen.
Wo schull ik de verköpen? Ik harr een Idee. An Dünnersdad weern wi von de School ut to een Utstellung in Platen un Blomen. Ik pack mi twee schööne Pfirsich in un heff se op de ganze Utstellung bi mi hatt. Dorno bin ik non Neen Wall gohn no dat Delikatessengeschäft Heimerdinger.
Eerst heff ik mi de Pfirsich, de se dor ton Verköpen harrn, int Schaufenster ankeken un denn bin ik rin gohn. Een Verköpersch froog mi, wat ik hebben wull. Ik anter: Gor nix, ik will Pfirsich verköpen.
Se keek mi scheef an un meen, son Pfirsich as se dor harrn, son kunn ik gor nich hebben! — Doch, mien sid veel beter ut as de hier.
Un denn kreeg ik mien Pfirsich ut de Tüüt. De Verköpersch kreeg groote Oogen un hol gau ehrn Chef. De nemm mien Pfirsich in de Hannen un froog, wo ik de denn her harr. De wasst bi uns inn Goorn
, anter ik. He wull weten, wieveel ik denn ann Freedag Morgen bringen kunn. Dat weet ik nich, ik heff noch nie Pfirsich wogen — aver eenen grooten Spoonkorff vull, kann ik Morgen fröh bringen.
— Morgen fröh halv neegen mütt se hier sien
geev he mi to Antwort. Dat weer uns Verdrag.
Annern Morgen weern mien Modder un ik pünktlich bin Loden. Mien Modder bleev buten un harr mien Schooltasch bi sik. Ik güng rin un de Chef keem op mi to un freu sik, dat ik Wort holen harr. Glieks wöör op een Töller von de Pfirsich een Pyramide opbaut un int Fenster stellt. Ik kunn mien Modder sehn, de dorvör stünn, un se lach as dull. Ik hannel mit den Chef den Pries ut un kreeg 1,20 DM för dat Pund. Dat weer veel Geld, denn ik harr 34 Pund bröcht. Dorför kreeg ik wiss een Büx.
As ik vör de Döör keem un no mien Modder güng, lach se jümmers noch un zeig int Fenster. Dor harrn se an den Töller mit de Pfirsich een Schild opstellt un dorop stünn: Italienische Pfirsiche Pfund 1,50 DM.
Nu müss ik ok lachen.
An neegsten Dag, dat weer een Sünnobend, bin ik no de School noch mol no Heimerdinger gohn. Ik wull weten, ob se de Pfirsich los woorn weern. De Chef keem mi all entgegen un froog, wieveel ik denn hüüt bi mi harr. He weer trurig, he harr geern noch welk hatt, denn ann Freedag Meddag weern de Pfirsich all verköfft west. An Mondag heff ik denn noch mol welk hin bröcht und at Geld dorför reck för de Bluus, de ik so geern hebben wull. Mehr geev dat nich, de Boom weer leerplückt un de Reis no Sylt kunn los gohn.