Dat Liekdorn
Ik glööv, dat gifft anner Wedder, mi deit mien Liekdorn so weh.
Wat deit di weh?
Mien Liekdorn — weest du nich wat dat is? Mien Höhneroog.
Segg dat doch glieks. Wieso heet dat eegentlich Liekdorn? Wat hett dat mit’n Liek to doon?
Gor nix, fröher heet dat Lief ok Liek. De Dorn is kloor. De stickt di in’t Lief oder Liek un dat deit weh.
Dat heff ik nu verstohn. Also - een Liek is nich bloß een Doden, dat kann ok genauso goot een lebennigen Lief wesen. Man lehrt jümmers wat dorto. Also dien Liekdorn piert di un du meenst, deswegen warrt dat Wedder slechter. Heff ik noch nix von höört. Aver mi treckt dat männichmol dörch den Rüüch, un denn denk ik , dat is mien Reiß-mich-tüchtig un keen neen Wedderbericht.
Nu hool aver op. Wullt du mi op’n Arm nemmen? Paß bloß op, dat du di nich’n Bruch driggst! - Aver mien Liekdorn bedüüdt mi, dat dat beter is mien holsteener Fööt ut de Pariser Schöh to trecken un plattbarft to lopen.
Denn sind wi jo wedder bi dien Liekdorn, wat deist du eegentlich dorför?
Gor nix dorför ‑ wenn schon, denn wat dorgegen. Ik heff mi Poggenpulver-Plooster hoolt, dat schall helpen.
Mien Doog noch nix von höört. Hest du dat ut de Afteek? Jo? De Afteeker kann doch gor keen plattdüütsch. Hett he di denn verstohn?
Man — ik heff doch Höhneroogenplooster föddert. Du mookst mi mit dien Snackeree noch wild. Harr ik bloß nix seggt von mien Liekdorn-Wehdoog.
Mi schient, dat dat Plooster ok nich dat Richdige is. Ik kiek mol in mien Plattdüütsch Nokixel no. Mol sehn, wat dor steiht.
Glöövst du, dat dor Rezepten in stoht. Ik meen, dor bruukst wohl eher een Dokderbook.
Lie, liek, Liekdorn. Hier hebbt wi dat all. Hier steiht: Ik heff em mol önnig op de Liekdorn peddt, dat schall heten, ik heff em beleidigt. Un: He sitt op’t Peerd, as wenn he Liekdörn in Achtersten hett - paßt ok nich. Aver nu kommt dat: Wehdoog in Liekdorn wiest op slechtet Wedder hin, dat stimmt also. Un wenn du se los warrn wullt, mußt du mit’n swatte Schneck dree mol krüüzwies doröver strieken un se denn över de Achsel smieten. Du dröffst aver nich dorbi snacken. Du kannst de Schneck aver ok op’n Dorn opspießen. Is dat villicht keen Rezept? Dat hebbt wi glieks. Ik go gau mol in Goorn un hool een swatte Schneck, un den Rest muss du denn sülven doon.
Du bist wohl nich recht klook. Ik foot doch keen swatte Schneck an. Dorför kann ik mi bloß ekeln. Överhaupt dat is all Höhnergloben, wat du mi ut dien slauet Book vörleest. Dat glöövt doch keen vernünftigen Menschen.
Nee, denn bin ik also een unvernünftigen Menschen, wenn ik di glööv, dat dat anner Wedder gifft, bloß weil di dien Liekdorn weh deit?
Hool dien Swiegstill. Du bringst mi ganz dörch’n anner. Ik weet jetzt wat ik do. Ik goh no de Footpleegersch, de kann mi wohl an besten helpen.
Süh an, nu hett se de Döör achter sik tosloon un is op’n Weg dorhin, wo ik ehr hinhebben wull: no de Footpleegersch. Harr ik dat glieks seggt, weer dat bestimmt nich richdig west. Heff ik doch goot hinkreegen — meenst nich ok?